نویسنده: آیة الله مصباح یزدى

بقره/ 268:

الشیطان یعدکم الفقر و یامرکم بالفحشاء.
شیطان شما را از فقر مى ‏ترساند و به کار ناشایسته فرمان مى ‏دهد.

هنگامى که مى‏ خواهد انسان را از انفاق فى سبیل الله بازدارد ، مى‏ گوید:خرج نکن ، خودت فقیر مى ‏شوى! یا براى آنکه آدم ها را از جهاد باز دارد،آنان را مى ‏ترساند.

آل عمران / 175:

انما ذلکم الشیطان یخوف اولیاءه فلا تخافوهم و خافون ان کنتم مؤمنین.
همانا این شیطان است که پیروان خود را مى ‏ترساند ، شما از آنان نهراسید و اگر مؤمن هستید از من بترسید.

از علائم و قرائن وسوسه های شیطانى ، یکى امر به فحشاء است ، هر گاه آدمى احساس کرد که تمایل به فحشاء دارد بداند که وسوسه‏ اى از شیطان است.

نور/20:

و من یتبع خطوات الشیطان فانه یامر بالفحشاء و المنکر.
کسى که از گامهاى شیطان پیروى مى ‏کند، (بدان) که او به کار ناشایسته و ناپسند فرمان مى ‏دهد.

انعام/68:

و اما ینسینک الشیطان فلا تقعد بعد الذکرى مع القوم الظالمین.
و چون شیطان تو را به فراموشى اندازد (از یاد خدا) ، پس از یاد آوردن (این مطلب یا خدا) دیگر با گروه ستمکاران منشین.

در جزء نخستین همین آیه آمده است:

انعام/68:

و اذا رایت الذین یخوضون فى ایاتنا فاعرض عنهم حتى یخوضوا فى حدیث غیره.
اگر دیدى کسانى در آیات ما فرو رفته ‏اند (آن را به استهزاء گرفته ‏اند) ، از آنان رو بگردان تا هنگامى که گفتگو را تغییر دهند و مطلب دیگرى بگویند.

خطاب خداوند به پیامبر بزرگوار و ارجمند اسلام است البته از باب‏ «به در مى ‏گویند که دیوار بشنود» : «ایاک اعنى و اسمعى یا جار (1) » با کسانى که آیات خدا را به استهزاء مى ‏گیرند منشین.

همان مضمون آیه دیگر است که مى ‏فرماید :

نساء/140:

...ان اذا سمعتم ایات الله یکفر بها و یستهزا بها فلا تقعدوا معهم...
اینکه میفرماید: هنگامى که شنیدید که (اهل مجلسى) به آیات خدا کفر مى ‏ورزند یا آنها را مسخره مى ‏کنند،با آنان منشینید ، و بعد مى ‏افزاید:
ان الله جامع الکافرین‏و المنافقین فى جهنم جمیعا
اشاره به این واقعیت است که نشستن در چنین مجالس،کم‏ کم ایمان را از بین مى ‏برد و آدمى را به نفاق و کفر مى ‏افکند.

زمر/18:

الذین یستمعون القول فیتبعون احسنه .
اولا: منظور از قول در این آیه ، «القول‏» قرآن است ، ثانیا باید بتواند (2) «احسن‏» راتشخیص دهد ، پس هر کس حق ندارد با هر کس بنشیند و در هر بحثى شرکت کند ، اگر معلوماتش کم است ‏یا قدرت تشخیص ندارد و یا ضعف اراده و شخصیت دارد ،حق شرکت در هر بحثى را ندارد.

از دیگر نشانه‏ هاى تبعیت از شیطان، «تبذیر» است:

اسراء/27:

ان المبذرین کانوا اخوان الشیاطین.
اهل تبذیر و اسراف برادران شیطانند.

پى ‏نوشت:

1- رویم به توست اما همسایه! تو بشنو.

2- این مساله ‏«ضعیف الاراده بودن‏» و کم شخصیتى و «داشتن عقده حقارت‏» ، خصوصا در این زمینه بسیار مهم است.
غالبا اینگونه افراد تحت تاثیرهاى جنبى قرار مى ‏گیرند، خاصه اگر «حریف ‏ها» رند و «وارد» و روانشناس هم باشند که اغلب هستند!

بى ‏مناسبت نیست ‏براى تقریب ذهن در اینجا حکایتى نقل شود اگر چه موضوعا با آنچه گفتیم در یک زمینه نیست،اما براى نشان دادن ‏«ضعف‏» ها مفید است.

در صدر اسلام نمونه ‏هاى عالى این گونه افراد ، طرماح بن عدى فرستاده حضرت امام على بن ابیطالب علیه السلام نزد معاویه و نیز هشام بن حکم شاگرد بزرگ رئیس مذهب حقه جعفرى اثنا عشرى حضرت ابو عبد الله جعفر بن محمد الصادق علیه السلام است.
توصیه مى ‏کنیم زندگینامه این دو شخصیت ‏بزرگ را مسلمانان بویژه جوانان مسلمان بخوانند.